به گزارش قدس آنلاین، در کنار سیاستگذاری برای تنظیم روابط کار، از حفظ حقوق نیروی کار و حمایت از توسعه اشتغال به عنوان مهم‌ترین وظایف و اهداف وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی یاد می‌شود.

وظایفی که این وزارتخانه آن گونه که باید و شاید موفق به انجام آن‌ها نشده و از تحقق اهداف مورد نظر بازمانده است. شاید به همین دلیل باشد که هر از گاهی برخی افراد جامعه برای طرح مسائل و مشکلاتشان به این وزارتخانه می‌آیند به این امید که مطالبات آنان برآورده شود و با دست پر برگردند.

بیکاری و مطالبات از وزارت کار

«محمد» که وارد سالن وزارت تعاون، کار و امور اجتماعی شده و به دنبال راهی است تا وقت مصاحبه با یکی از مسئولان این وزارتخانه بگیرد، در خصوص علت مراجعه‌اش به خبرنگار ما می‌گوید: بیکاری بچه‌هایم مرا از شمال کشور به اینجا کشانده است.

وی با اشاره به اینکه دو دخترش معلول هستند، می‌افزاید: فرزندانم دانش آموخته رشته حسابداری هستند و با وجود اینکه مهارت لازم را در این زمینه دارند اما هر کجا برای شغل مراجعه می‌کنیم به گونه‌های مختلف ما را دست به سر می‌کنند.

وی که در حال حاضر یافتن شغل را تنها با داشتن پارتی امکان‌پذیر می‌داند، می‌گوید: من کشاورزم و پارتی هم ندارم، بنابراین وقتی همه خواهش مرا رد کردند به ناچار به وزارت کار آمدم تا شاید از این طریق یکی از بچه‌هایم را شاغل کنم تا از لحاظ مالی مستقل شود و من بتوانم راحت‌تر زندگی خواهرش را تأمین کنم.

وی که امید چندانی به کاریابی فرزندانش حتی از طریق وزارت کار ندارد، می‌گوید: البته باید تلاش کرد تا نتیجه گرفت.

 از کردستان تا تهران

«ظهیر» جوان تحصیلکرده‌ای که برای پیدا کردن یک فرصت شغلی از کردستان به وزارت کار آمده است، به قدس می‌گوید: این چندمین بار است که دست به دامن مسئولان این وزارتخانه می‌شوم، اما کسی اهمیت نمی‌دهد.

وی با اشاره به اینکه دولت‌ها فقط حرف از اشتغالزایی می‌زنند، اما عمل نمی‌کنند، تصریح می‌کند: وقتی کار نداشته باشم، چگونه می‌توانم ازدواج کنم و تشکیل خانواده بدهم؟

اما پای مرد میانسالی که حاضر به معرفی خود نیست به خاطر دریافت نکردن مطالبات چند ماهه‌اش به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کشیده شده است.

او که در یک کارخانه سنگ در استان قزوین کار می‌کند، می‌گوید: من و تعدادی از همکارانم که جمعاً شمارمان به ۷۵ نفر می‌رسد، حدود ۱۱ ماه است حقوق دریافت نکرده‌ایم.

وی با اشاره به زیانده شدن شرکتی که در آن فعال است، می‌افزاید: به همین دلیل تعدیل نیرو صورت گرفت و نزدیک به ۵۰ نفر از کارگران اخراج شدند و مابقی چندین ماه است حقوق دریافت نکرده‌اند.

  کارگری که می‌خواهد به خارج برود

این هموطن کارگر در همین زمینه می‌افزاید: اگر مسئولان هر چه سریع‌تر به وضعیت کارخانه رسیدگی نکنند در آینده نزدیک، شاهد تعطیلی کامل کارخانه و بیکاری کارگرانش خواهیم بود.

ایوب، جوان ۲۵ ساله تهرانی اما برای کار در خارج از کشور به وزارت کار آمده است. او می‌گوید: پس از سربازی، وقتی به این نتیجه رسیدم که تلاش برای یافتن کار در داخل بی فایده است به یکی از دفاتر کاریابی رفتم و برای کار در خارج از کشور نام‌نویسی کردم تا شاید با کارگری در یک کشور دیگر از این بلاتکلیفی رهایی یابم، اما این تیرم نیز هنوز به هدف نخورده است. یعنی هر وقت به دفتر کاریابی می‌روم و پیگیر موضوع می‌شوم، می‌گویند فعلاً اعزام نیروی کار به خارج نداریم. بنابراین امروز به اینجا آمده‌ام تا اگر ممکن شد با یکی از مدیران مربوطه صحبت کنم و با تشریح وضعیتم شاید از بی‌کاری نجات پیدا کنم.